Zomer weidegang en risico’s

Helemaal onbezorgd is de weideperiode niet. Paarden eten snel meer gras dan wat goed voor ze is. Ze kunnen koliek krijgen of hoefbevangenheid. Het weiland kan ook te kort worden afgegraasd. En dan groeien er soms ook andere (mogelijk giftige) planten in en om de wei. En weet je wel zeker of die geen kwaad kunnen? Tijdens de weideperiode is het verstandig toch maar een oogje in het zeil te houden. Een beetje plantenkennis helpt om je niet al te ongerust te maken. Door goed te kijken naar het paard en naar het weiland kan je tijdig maatregelen nemen en beiden gezond houden.

Paarden zijn meestal erg blij als ze de wei op mogen. Veel paarden doen het hoofd naar beneden en beginnen te eten. Als er ruim gras staat, lopen ze niet zoveel. Dus in dat geval geeft weidegang niet echt veel beweging. Het fenomeen hapje-stapje-hapje-stapje is dan vooral veel hapjes en weinig stapjes. Door de hoeveelheid weide te beperken met bijvoorbeeld strookbegrazing (die ook achter weer wordt afgesloten) om overgewicht te voorkomen en de weide gezond te houden, is er sowieso weinig loopruimte. Paarden eten gras snel op en het gras is ook goed verteerbaar. De weidetijd heel kort maken, kan ertoe leiden dat paarden (nog) sneller gras gaan eten. Dus dat is niet altijd de beste oplossing. Hou in ieder geval de conditie in de gaten. Een grasbuik is nog geen overgewicht, maar van het een kan wel het ander komen.

Voor veel paarden geldt dat gras snel te veel is, maar een korte grasmat levert weer andere problemen op. De reden om strookbegrazing toe te passen is om paarden wat te beperken. Dit kan ook met rotatiebegrazing of door een graasmasker om te doen. In alle gevallen is het belangrijk regelmatig de wei te beoordelen of het gras niet te kort wordt. Omdat paarden blijven dooreten, ook al is er weinig te halen – en ze heel dicht bij de bodem het gras kunnen afbijten(!) – nemen ze makkelijk meer zand op. Dit is een veel voorkomende oorzaak van slappe mest of mestwater, maar ook van (zand)koliek. Daarom is het verstandig paarden niet te lang op een te kort afgegraasd weiland te laten lopen. En bij strookbegrazing het afgegraasde deel af te zetten.

Lees ook tips om zandkoliek te voorkomen. 

Een ander risico dat zich voordoet bij een korte of kapotte graszode is het ontkiemen van onkruiden. Onkruiden komen op als het gras onvoldoende kan groeien. Het giftige Jakobskruiskruid (foto) groeit op kale of kapotte stukken van de wei. Het weidebeheer is dus gericht op voorzieningen die de grasgroei optimaliseren. Onkruiden kunnen giftig zijn, maar gelukkig eten paarden daar van nature niet graag van. Maar als al het gras op is, kan dit anders zijn. Ook op natte plekken in de wei kunnen opeens hele andere planten opkomen, zoals akkerpaardenstaart.

Een weiland met gevarieerde grassoorten en kruiden moet in balans zijn, zonder dat er een  bepaalde soort overwoekerd. Loop eens langs en door de wei om te kijken wat er groeit en of het schadelijk kan zijn voor je paard (lees meer over giftige planten). Is de balans zoek en groeit er onvoldoende gras, maar wel veel onkruid, dan is een weideadvies op maat een goed idee. Dit begint met een bodemanalyse. Daarna kan je advies krijgen over wel of niet doorzaaien van het gras, bemesten of kalk strooien. Dit helpt om in de komende jaren het weiland gezond te krijgen. Maar wel alleen als je ook het gebruik aanpast aan wat het weiland aankan.

Ook buiten het weiland kunnen planten een risico zijn voor de gezondheid van je paard. Door het natte voorjaar zie je dat alles veel groener is geworden en bomen en struiken flink zijn doorgegroeid. Dat kan ook betekenen dat ze over de omheining hangen of dat paarden er makkelijker bij kunnen. Niet alles wat paarden zelf eten is ook goed voor ze! Dus loop een rondje om de wei en kijk waar de paarden eventueel bij kunnen komen. Als het niet gezond is, dan snoeien of de wei deels afzetten (lees meer over giftige bomen en struiken).

Lees dan zeker een van deze artikelen: